عادت

خدایا!به نگاهت عادت کردم؛از قدیم هم گفتند"ترک عادت موجب مرضه"...پس نخواه که دچار مرض بشم...

کم گذاشتن

مولاى من!ببخش اگه غیبتت بهونه من شده واسه همه کم گذاشتن هام...تو همیشه هستى...این منم که نیستم...!

شهر ما،خانه ما

با این کارهایى که بعضى از ما آدم ها،توى خلوت خونه هامون انجام میدیم،دعا میکنم که"ایشالا هیچ وقت شهر ما،شبیه خونه ما نباشه"...

کمبود محبت

خدایا!تجربه ها ثابت کرده هر قدمى که بنده تو ازت دور بشه،بیشتر دچار احساس کمبود محبت میشه.

یاقوت قم

بى لیاقتیه اگه واسه صاحب امروز مطلب ننویسم...تنها چیزى که در وصف این خانم بزرگوار و مجلله به ذهنم میرسه اینه که پدرشون در حقشون فرمودند"فداها أبوها"...نباید فراموش کرد که امام معصوم این کلمات رو فرمودند...

خود

بعضى وقت ها دلم واسه"خودم" تنگ میشه...همون"خودى"که کیلومتر هاازش فاصله دارم و درست نمیدونم چه شکلیه...

گریه مصنوعى

این روزها دیگه اشک هامون هم تصنعى شده،خوش به حال اونایى که گریه واقعى میکنند...

گیره

خدایا!یه کم باد که باشه،رخت هاى پهن شده روى طناب رو با خودش میبره...همیشه به گیره محبتت محتاج بودم و هستم و خواهم بود...

نشون به این نشون

خدایا!با وجود همه بدیهام،یه چیزى رو خوب دستگیرم شده؛اینکه تو هنوز دوستم دارى...نشون به این نشون که هنوز میتونم صدات کنم و خاضعانه بگم"خدایا!"...

اباعبدالله

یکى پشت مرکب و یکى زیر مرکب...فرقى نمیکنه...مهم اینه که هر دو"اباعبدالله"هستند...السلام علیک یا اباعبدالله الحسین و صلى الله علیک یا اباعبدالله یا جعفر بن محمد...

Blackboard

اون قدر دل هاى بعضى از ما آدم ها سیاه شد که تخته سیاه هاى مدرسه ها هم از رو رفتند و سفید شدند...

قایم باشک

خدایا!این پرده پوشى تو،من رو یاد روزهاى بچگیم میندازه؛وقتى"قایم باشک" بازى میکردیم و زیر چادر مادرم یا پشت پدرم مخفى میشدم و دیده نمیشدم...

تقسیم

یکى مال تو،یکى مال من...بى خیال،از خیرش گذشتم...همش مال تو،یه لبخند تو مال من...

نگاه مردم

میگن بنده اى که توى چشم خدا عزیز باشه،دیگه نگاه مردم واسش اهمیتى نداره...به نظر من بنده اى هم که از چشم خدا بیفته،دیگه نگاه مردم واسش اهمیتى نداره...

شلیک کن...

خیلى بده که فکر کنى،هفت تیرى که طرف مقابلت به سمتت گرفته اسباب بازیه و بهش بگى"اگه جرأت دارى شلیک کن"...اون وقت یه دفعه اى،در عین ناباورى،گلوله جنگى به قلبت بخوره و ناکارت کنه...

کوچه بن بست

یه عیب ما آدم ها اینه که وقتى داخل یه کوچه بن بست میشیم،همون اول کوچه وقتى چشممون به تابلوى"بن بست"میخوره یا کسى بهمون میگه این کوچه بن بسته،توى کتمون نمیره...انگار بدمون نمیاد با دیوارى که راهمون رو میبنده،دست به یقه بشیم...

رکود

خدایا!کارخونه وجودم ورشکسته شده و عقلم توى خونه اش خوابیده و حق بیمه بیکارى دریافت میکنه...از رکود متنفرم...

سینه زخم خورده

هیچ وقت سنگ کسایى رو که احتمال میدى یه روز پشتت رو خالى کنند،به سینه نزن...چون هر وقت چشمت به جاى زخم هایى که اون سنگ ها ایجاد کردند بیفته،به خودت ناسزا میگى...

گذشته ها گذشته

خدایا!به من گذشت بده تا از گذشته ها بگذرم...

تکرارى

یه جورى زندگى کن که همیشه"تکرار"بشى ولى"تکرارى"نشى...